به گزارش خبرگزاری حوزه، پرونده شبهات کربلا، برنامه ویژه رسانه رسمی حوزه برای دهه اول ماه محرم الحرام می باشد که دو تن از کارشناسان مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی با حضور در حوزه‌نیوز به برخی شبهات عاشورا پاسخ گفتند که در این شماره به انتشار پاسخ شبهه‌ای با موضوع «شبهه انکار جریان عطش در عاشورا» از سوی حجت الاسلام مصطفی محسنی خواهیم پرداخت.
یکی از شبهاتی که در ایام محرم در فضای مجازی مطرح می‌شود، بحث عطش در کربلا است.
* شبهه
دشمن چون می‌بیند که در این قیام نمی‌تواند خدشه‌ای وارد کند، سعی بر تاثیر در حواشی قیام دارد؛ لذا شبهه را اینطور مطرح می‌کنند که چه کسی می‌گوید امام حسین علیه السلام تشنه بوده است؟
* پاسخ شبهه
در گزارشات تاریخی شیعه وجود دارد که اصحاب امام حسین علیه السلام غسل کردند؛ دشمن درصدد زیر سوال بردن جریان عطش با طرح شبهه غسل شب شهادت است.
یک قاعده کلی خدمت شما عرض کنم که هم در اینجا و هم در شبهات مختلف تاریخی به درد شما می‌خورد.
ما اگر احساس کردیم که دو گروه از گزارشات با هم تقابل و تضاد دارند، دست به ترازو خواهیم زد. گزارشات هم‌سو را در یک کفه ترازو و گزارشات ناهم‌سو را در کفه دیگر ترازو می‌گذاریم تا ببینیم وزن کدام یک از گزارشات سنگین است .
مخالفین و موافقین از ابتدای قیام امام حسین علیه السلام، هر وقت در مورد جریان کربلا دست به قلم شده‌اند به جریان عطش و انسداد آب بر لشکر امام حسین علیه السلام اشاره کرده‌اند.
در تاریخ نامه بن زیاد به حر، نامه بن زیاد به عمربن‌سعد، رجزهای دشمنان و اشکیای کربلا و رجزهای اصحاب امام حسین علیه السلام در حین جنگ و مبارزه، در همه این موارد جریان عطش به وضوح قابل مشاهده است.
اینکه در هفتم محرم آب را بر روی خیام بستند و سه روز خانواده و اصحاب امام حسین علیه السلام از نظر آب در مضیقه بودند و با سختی یکی دو بار توانستند آب آشامیدنی از فرات بیاورند، این گزارشات در تاریخ موجود است.
اگر ما این گزارشات را در کفه ترازو بگذاریم، هزار گزارش بلکه بالاتر می‌شود؛ درحالی که دو گزارش انکار عطش، آن هم در یک کتابی اشاره به غسل شب شهادت کرده اند، حالا این دو گزارش آیا توان مقابله با هزار گزارش درباره عطش را می‌توانند داشته باشند؟
آیا این انصاف است که دو گزارش را سنگین تر از این همه گزارش بدانیم؟ این برخورد، علمی است؟
با هزاران گزارش در مورد عطش، جریان عطش قطعی است.
جریان غسل شب شهادت یا دروغ است یا با مسئله عطش قابل جمع است.بنابراین اگر قرار بر طرد یکی از این دو باشد، قطعا جریان غسل شب شهادت باید قابل طرد باشد نه جریان عطش؛ در غیر این صورت کاملا می‌توان گفت خیلی غیر محققانه، جانبدارانه و غیر منصفانه با این مسئله علمی برخورد می‌شود.
گاهی برخی از این گزارشات قابل جمع است، مثلا با یک لیوان غسل شب شهادت انجام داده‌اند و یا کسی از اصحاب سهم آب آشامیدنی خود را در غسل مصرف کرده است، بالاخره تا شب عاشورا با سختی و جنگ برای خیام از فرات آب می‌آوردند و آب جیره‌بندی شده بود.
اگر توجیه همه این موارد هم غیر قابل قبول باشد، به هیچ وجه بنا به دلایل محکم علمی، نمی‌توان جریان عطش را کنار گذاشت و لذا داستان عطش و ترجیح غسل در مقابل عطش یک کار غیر منطقی و غیر علمی است.
